Elkaar beter leren kennen en samen kijken naar kansen voor preventiever werken. Denk aan eerdere, kortere en wellicht tijdelijke onderwijsarrangementen voor kinderen die extra ondersteuning nodig hebben. Dit zijn de doelen van het samenwerkingsproject dat samenwerkingsverband primair onderwijs 31-02 Midden-Limburg in 2019 startte voor een aantal scholen in het basisonderwijs, het speciaal basisonderwijs en het speciaal onderwijs. Het project werd dit jaar verlengd.

Namens De Spoorzoeker Roermond doet onder andere intern begeleider Noortje Janssen mee, namens reguliere openbare basisschool De Brink van Stichting Swalm en Roer is dat Servie Korsten. Wat zijn hun ervaringen?

Hoe anderen het aanpakken

“Er gaat zoveel kennis over tafel”, vertelt Noortje Janssen enthousiast. Zij leerde een aantal collega’s van andere scholen tijdens intervisietrajecten en wederzijdse schoolbezoeken veel beter kennen. “Wij hebben veel te leren en anderen leren ook van ons”, vat zij de meerwaarde samen.
“We bespreken tijdens intervisiemomenten onder meer hoe wij omgaan met leerlingen met een extra ondersteuningsvraag. Door elkaar vragen te stellen en te horen hoe anderen het aanpakken, denk je zelf: hé, dat kan ik ook nog proberen. Het is echt heel goed om kennis uit te wisselen, dat zou wat mij betreft op veel grotere schaal mogen.”

Op schoolbezoek

“Ik zit al ruim dertig jaar in het kleuteronderwijs”, vertelt Servie Korsten. “Kleuters zijn prachtig en zo puur!” Omdat alles rondom ‘gedrag’ haar interesseert – ze deed net ook een opleiding in die richting – stapte Servie graag in het samenwerkingsproject.
“Kijken op elkaars school was heel inspirerend”, vindt Servie. Zo zag zij in het speciaal onderwijs kinderen terug die bij haar op school begonnen. “Mooi om te zien hoe zij daar gedijen. Kleinere klassen, meer begeleiding: dat hebben sommige kinderen gewoon nodig.”

Durven kijken naar jezelf

Op haar eigen school merkt Servie dat de basisondersteuning steeds breder wordt. Er kán ook best veel in het regulier onderwijs, denkt Servie, maar voor kinderen die er niet op hun plek zijn, duurt de route naar speciaal basisonderwijs of speciaal onderwijs vaak te lang. “Tijdens onze bijeenkomsten in het samenwerkingsproject kwam dit ook naar voren: soms lopen kinderen hierdoor onnodig helemaal vast terwijl je dat zou kunnen voorkomen.”
Wat helpt? Als professional naar jezelf durven kijken. “Lukt je dat niet, dan heeft een kind minder kansen. Het ergste is als je een kind in frustratie ziet raken, de deur dicht ziet gaan en een kind daardoor niet meer tot ontwikkeling komt.”

Uitwisselen brengt je verder

De uitwisseling van casussen, voorbeelden en ervaringen biedt veel inspiratie, merkt Servie. “Ik heb zelf het verhaal van een kind ingebracht met externaliserend gedrag van wie de ouders niet willen meewerken aan een oplossing. Dan hoor je van collega’s dat zij ook dat soort ervaringen hebben. En je krijgt tips om iets toch nog iets anders te proberen.”
Uiteindelijk, merkt Servie, “doen we als scholen hetzelfde, maar spitsen dat toe op onze eigen doelgroep. Door meer te delen, leren we van elkaar. Dat kost tijd, maar is zeker waardevol.”